Een Vorm van Beschaving gaat over de werkelijke oorzaken van de huidige crisis en over de werkelijke oplossingen. Die werkelijke oorzaken liggen in het steeds weer het eenzijdig worden van de maatschappelijke opvattingen over ‘wat van waarde is’. We zwalken als samenleving stuurloos rond door ons eigen waardepatroon en komen op die manier van de ene crisis in de andere terecht. Aan de hand van een meer uitgesproken, min of meer gedeelde opvatting over wat we van waarde vinden, kan dan duidelijk worden wat er eigenlijk moet worden ontwikkeld als we het over ‘duurzame ontwikkeling’ hebben. Dat leidt dan tot een nieuwe en concrete aanpak op bestuurlijk, ecologisch, financieel-economisch en sociaal-cultureel gebied. Het zijn de eerste en hoognodige stappen naar een nieuwe vorm van beschaving. Samenvatting (per hoofdstuk).
Herman Wijffels:
“Wie zicht wil krijgen op de maatschappelijke en culturele achtergronden van het duurzaamheidvraagstuk, moet dit boek lezen. Klaas van Egmond schrijft er indringend en overtuigend over; evenals over wegen waarlangs we een volgende vorm van beschaving kunnen ontwikkelen die binnen het draagvermogen van de aarde inpasbaar is”.
Peter Blom, CEO Triodos Bank:
“Klaas van Egmond benadert het duurzaamheidvraagstuk anders dan het aloude actie – reactie mechanisme. Hij verbindt de binnen- en de buitenkant van duurzaamheid en plaatst die in een ontwikkelingsperspectief. En dan blijken milieu- en klimaatcrisis, financiële crisis en sociale crisis alles met elkaar te maken te hebben. Een ‘must’ voor wetenschappers, ondernemers, politici en burgers die op zoek zijn naar een denkraam dat onze waarden als uitgangspunt neemt en het duale denken overstijgt”.
Bart Brandsma:
Het is mogelijk om de crisis die onze beschaving bedreigt te overstijgen. Natuurlijk; ecologisch, economisch en sociaal voltrekt zich op wereldschaal een doemscenario waarin fundamentalisme, materialisme, hedonisme en een doorgeschoten kapitalisme de boventoon voeren. Maar als we de inzichten en visie van Klaas van Egmond tot ons laten doordringen, opent zich alsnog een toekomst waarin ‘kwaliteit van leven’ weer een kans krijgt. Wat Een vorm van beschaving aanreikt, niet meer en niet minder, is een heel nieuw denkkader waarin idealisten en realisten elkaar kunnen vinden.
Klaas van Egmond laat in dit boek nauwkeurig zien welke motieven ons drijven tot eenzijdige wereldbeelden, en daarmee ook hoe we steeds opnieuw onze kansen hebben gemist om praktische en ideologische problemen op het vlak van duurzaamheid adequaat op te pakken. Met dit boek leren we die eenzijdigheid herkennen en komen de voorwaarden voor een duurzame samenleving in zicht. Door een gedeeld mens- en wereldbeeld te presenteren, en wel zo dat elke levensstijl of wereldbeschouwing zich hierin gezien en erkend weet, toont de auteur zich een bruggenbouwer van de eerste orde. Hij draagt daarmee bij aan het draagvlak voor een gezamenlijke visie waarmee we, omwille van de toekomst van onze mensheid, weer kunnen gaan samenwerken.
Klaas van Egmonds goed onderbouwde manier van beschouwen is afgesteld op de draagkracht van de fysieke aarde en staat voor een vorm van beschaving die weer menselijk, waardig en waarachtig kan worden genoemd.